प्रेमाच्या मराठी चारोळ्या ( Premavar Marathi Charolya)
===========================================

देवा एकाच मागणी
तिची पापणी भरू दे
माझ्या नावाचा एक तरी थेंब
तिच्या नयनी तरु दे..
- - - - - - - - - - - - - - - - - -  - -
रात अशी ही तंद्रित
पापणिहि बघ लवते आहे
ह्रुदयाचे ठोके हळुवार सांगे
कुणीतरी माझ्यासाठी जागत आहे
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

तुझी आठवण येते तेव्हा
तु दिलेली प्रेमपत्रे वाचत बसतो
तु येणार नाहीस माहित असतं
डोळे पुसुन मग स्वतःवरच हसतो..
- -  - - - - - - - - -- - - - - - - - - -

एकही क्षण नाही जेव्हा
तिची आठवण येत नसेल,
असा एकतरी क्षण असेल
जेव्हा ती मला आठवत असेल
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
तू समोर असतेस
तेंव्हा बोलू देत नाहीस |
तू समोर नसतेस
तेंव्हा झोपू देत नाहीस ||


तो ढग बघ कसा
   बरसण्यासाठी आतुरलाय
तुझ्या चिंब गालावरुन ओघळला
   म्हणुन थेंबसुद्धा आनंदलाय
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 
माझ्या शब्दांना अजुन तरी
   काहीच अर्थ नाही.
जोपर्यंत त्या गीताला
   तुझ्या ओठांचा स्पर्श नाही.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

येणारा दिवस कधीच
   तुझ्या आठवणीशिवाय जात नाही
दिवस जरी गेला तरी
   तुझी आठवण जात नाही.
- - - - -  - - - - - - - - - - - - - - - -
आज सारे विसरली तू
   नावही न येई ओठांवर.....
कसे मानू तू कधी
   खरे प्रेम करशील कुणावर......
 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 
  
तेव्हा सागर किनारी साक्षीने
   तू घेतल्यास किती शपथा.....
किती मारल्यास मिठया तू
   तो चंद्र ढगात लपता.......


नजरेत जरी अश्रू असले
तरी ओठावर हास्य असाव
ओठावरच्या हास्यामागे
नजरेतल्या अश्रूना लपवाव.
- - - - - - - - - - - - - -- - - - - -  - - 

कसे करू माफ़ तुला
जे घाव तू मला दिले......
घेऊन माझी फूले
तू काटेच मला दिले......
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 

डोळे पुसण्यास माझे
पाऊस धावूनी आला,
थेंब कोणता तुझा नि माझा
हेच कळेना म्हणाला.
 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 
आज पुन्हा तुझी आठवण आली
आणि मी उगीच हसु लागलो
खोटं खोटं हसताना...
कळलेच नाही, कधी रडु लागलो...
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 

तुझ्या नि माझ्या वाटा,
एकमेकींशी नेहमीच समांतर
एकत्रच चालतात खर तर,
पण मिटत नाही अंतर
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 

मनातला प्रत्येक क्षण
ओठांवरती येईल का?
ओठांवरील प्रत्येक शब्द
मनातच राहील का?